Χρειαζόμαστε επιβεβαίωση...

...για να πάμε μακρύτερα. 

Δεν είναι κακό. Οι άνθρωποι είμαστε ανασφαλή όντα, όλοι! Στον καθένα τυχαίνει κάποτε να είναι σε μια άσχημη φάση της ζωής του, που όλα πάνε (ή τουλάχιστον τα βλέπει να πηγαίνουν) άσχημα. Τότε είναι που περιμένουμε από τους ανθρώπους που είναι γύρω μας ή και εκείνους που δεν συγχρωτιζόμαστε συχνά (ίσως κυριότερα από αυτούς) να μας που μια καλή κουβέντα για τη δουλειά μας, τις πράξεις μας. Τους προκαλούμε αραδιάζοντάς τους τα προβλήματά μας να μας αντικρούσουν ή τους αναζητούμε για να μας στρέψουν το μυαλό σε πιθανότητες που δεν έχουμε σκεφτεί. Οι νόμοι της κοινωνίας (δηλαδή το γεγονός να είμαστε με άλλα άτομα) επιβάλλουν μια κατάσταση δράσης-αντίδρασης. 

Ζητάμε λοιπόν, την επιβεβαίωση συνειδητά ή ασυνείδητα για να μπορέσουμε να (μας) αντιμετωπίσουμε από μια διαφορετική γωνία τα γεγονότα της ζωής μας. 

Υπάρχουν άνθρωποι που σου τη δίνουν την πολυπόθητη επιβράβευση χωρίς να τη ζητήσεις γιατί βλέπουν σε εσένα αυτά που εσύ αδυνατείς γιατί έχεις πειστεί τόσο υπερβολικά πολύ από τον εαυτό σου ότι δεν έχουν αποτέλεσμα οι πράξεις σου. 

Υ.Γ. βρες στη ζωή σου κάποιον που να είναι για σένα ο "επιβεβαιωτής" σου, που σε κάνει πάντα να ανοίγεσαι και να λες τις σκέψεις σου, κάποιον που εμπιστεύεσαι και σε κάνει πιο ήρεμο να του μιλάς. 

Τέλος στις γυναίκες-γλάστρες (;)

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η ζωή μας στρέφεται γύρω από την οικονομική κρίση, η οποία προβάλλεται μέσα από τα Μ.Μ.Ε ως ένα τούνελ ατελείωτο, σκοτεινό και δίχως σημάδια ελπίδας και εξέλιξης. Δυστυχώς, η υπάρχουσα κατάσταση η οποία κατά την γνώμη μου δεν είναι τόσο μαύρη όσο παρουσιάζεται είναι μόνο η επιφάνεια. Θα μιλήσω για μία διαφορετική κρίση, η οποία είναι σύνηθες φαινόμενο της καθημερινότητάς μας. Ως γυναίκα θα κάνω μία αναφορά στην γυναικεία υπαρξιακή κρίση. Η αφορμή ήταν πολύ απλή, μιας και υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα όσων θα αναφέρω.

Η θέση της γυναίκας αφενός στην κοινωνία αφετέρου στην οικογένεια έχει αλλάξει ριζικά. Σαφώς η κατάσταση είναι βελτιωμένη και η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως ενεργός πολίτης και όχι ως ένα υποκείμενο δίχως λόγο και άποψη. Οι γυναίκες δίνοντας πολλούς αγώνες, δείχνοντας μεγάλη υπομονή και παλεύοντας τις παγιωμένες αντιλήψεις που υπήρχαν κατά τους, κατάφεραν να εξισωθούν με τον άνδρα τόσο επαγγελματικά όσο και στο πλαίσιο της οικογένειας και ολόκληρης της κοινωνικής ζωής.

 Οι νέες επιστημονικές και τεχνολογικές ανακαλύψεις, η ολοένα εκτεινόμενη εκβιομηχάνιση και οι συνακόλουθες αλλαγές στην οικονομική και κοινωνική δομή μαζί με την διάδοση νέων ιδεολογιών κατάφεραν και μετέτρεψαν την γυναίκα από εργάτρια στο ίδιο της στο σπίτι σε εργαζόμενη μητέρα.

 Το έργο της είναι σαφώς δυσκολότερο, αφού τώρα καλείται όχι μόνο να εργάζεται αλλά να πληροί και τον ρόλο της μητέρας, της συζύγου και φυσικά της νοικοκυράς. Η γυναίκα απέκτησε δικαίωμα στην μόρφωση και πλέον διεκδικεί τα δικαιώματά της σε περιπτώσεις που αυτά είτε υποτιμώνται είτε καταπατώνται.

 Παρόλα αυτά, ιδίως το τελευταίο διάστημα διακρίνω γυναίκες και θα μιλήσω ιδιαίτερα για τις μικρότερες ηλικίες, οι οποίες εύκολα αποκτούν ταμπελίτσες. Συγκεκριμένα, υπάρχουν οι γυναίκες- γλάστρες, οι γυναίκες του cosmopolitan, οι γυναίκες των bar, οι γυναίκες του γκρίζου πορτοφολιού, οι γυναίκες- αλητεία, των οποίων το λεξιλόγιο συνεχίζει να με εντυπωσιάζει αρνητικά κάθε φορά που βρίσκομαι παρούσα.

 Φαντάζομαι μία γυναίκα, η οποία κατέχει στην κοινωνία την θέση που της ταιριάζει. Δίχως να υποτιμάει των άνδρα, να προσφέρει στην οικονομία, να είναι σεβαστή μητέρα και να συμμετέχει δίκαια στην ανατροφή των παιδιών.Φαντάζομαι μία γυναίκα, καλλιτέχνιδα, ζωγράφο, μουσικό, ερευνήτρια, γιατρό, δικαστίνα, φυσικό επιστήμονα, πολιτικό. Φαντάζομαι μία γυναίκα, υπουργό, πρωθυπουργό, επιχειρηματία.Μία γυναίκα, η οποία απέχει από διαφημίσεις, καλλιστεία και γενικότερα όπου το γυναικείο σώμα αποτελεί την μοναδική προβολή.

Πιστεύω ότι, η ανθρώπινη προσωπικότητα είναι θεμιτό να παρουσιάζεται στο σύνολο τους, όχι τεμαχισμένη. Η καλλιέργεια, η παιδεία και η μόρφωση οφείλουν να είναι άξονες και στόχοι ζωής.

Η γυναίκα οφείλει να σπάσει τα δεσμά που την κρατούν αιχμάλωτη στο ίδιο της το σώμα. Έχει την δύναμη, όχι απλά να καλλωπίζει την εμφάνιση της αλλά να περιποιείται και καταλλήλως την ψυχή της.

Χρειαζόμαστε γυναίκες με όραμα, με δύναμη ψυχής και φυσικά θηλυκότητα!

Τρομάζω στην ιδέα ότι η ίδια η γυναίκα ευτελίζεται και ταπεινώνεται στα μάτια ολόκληρης της κοινωνίας!

Το ζητούμενο δεν είναι να παλεύουμε μόνο για την ισότητα των φύλων, είναι να αποδεικνύουμε στους ίδιους μας τους εαυτούς ότι δεν είμαστε φερέφωνα των προτύπων που προβάλλονται! Κάθε γυναίκα είναι ξεχωριστή, δεν έχει την ανάγκη να αναγνωρισθεί απλά και μόνο συμμετέχοντας στην μάζα.

Οφείλουμε να αναζητήσουμε την θηλυκή μας ταυτότητα, να αντιμετωπίσουμε αυτήν την υπαρξιακή κρίση, να βάλουμε τέλος στην αδράνεια που θέτει την γυναίκα ένα καλλωπιστικό χώρου.

Πηγή: http://www.newsfilter.gr/
Κείμενο: Εμμανουέλα Αλεξάνδρου

αμ μπακ!

Ταραααααν!
Εμβατήρια και πορείες σε όλη την Ελλάδα για την πολυαναμενόμενη και ανατρεπτική επιστροφή μου στην κόλαση!
Σοβαρότερα,
Πέρασε μία μακρά περίοδος σιγής στην οποία έζησα πράγματα που πήγαν τη ζωή μου ένα βήμα μπρος (κοινώς μπήκα στο πανεπιστήμιο και το έχω δει όλο πολύ επικό).
Τώρα πια ζω στο κλινών άστυ. Βρίσκομαι ακόμα σε μία περίοδο προσαρμογής παρόλους τους ήδη 5 μήνες της εικονικής ανεξαρτησίας. Όπως όλοι το έχετε δει στη δική σας φοιτητική ζωή, η αρχή δεν είναι ακριβώς αυτό που περιμένατε. Ειδικά για εμάς που αναγκαζόμαστε να αλλάξουμε τόπο και να μένουμε, επί το πλείστον τουλάχιστον, μόνοι και να έχουμε όλη την ευθύνη της συντήρησης ενός σπιτιού (όχι απαραίτητα οικονομικής αλλά κυρίως υλικής) οι ξέφρενοι ρυθμοί των πάρτυ μετριάζονται από τις άπλυτες στοίβες πιάτων, τα πλυντήρια και τις σκούπες.
Το καλό σε όλα αυτά είναι ότι συνειδητοποιείς πόσο σημαντική είναι αυτή η εμπειρία για σένα, να ανοίξεις τους ορίζοντές σου, να πάρεις τον εαυτό σου περισσότερο στα χέρια σου και να δεις τη ζωή σου και τον κόσμο από μία άλλη οπτική!
Εν αναμονή και άλλων βαρύγδουπων αναρτήσεων,
Love & Peace!

Σχέση

Με το αγόρι μου έχουμε μία πολύ περιπετιώδη σχέση!
Τώρα κάνει αυτό που θέλει να με πείσει ότι δεν υπάρχει!

point

Έχοντας φτάσει η ζωή σου σε σημείο που δεν πάει ούτε μπροστά ούτε πίσω, έχει νόημα να αγοράζεις παπούτσια;
http://www.youtube.com/watch?v=ISzoUdtMSH4

Σε τι κόσμο ζούμε, αγάπη μου;

Δυστυχώς, τέτοιες εποχές όπως αυτή, που η ανάσα κόβεται συχνά-πυκνά από τον φόβο και την αναστάτωση ερχόμαστε αντιμέτωποι με την τρομαχτική πραγματικότητα ότι αυτός ο κόσμος, ο "πολιτισμός" μας είναι ιδιαίτερα περίπλοκος.
Το ζήτημα δεν είναι μόνο η πολυπλοκότητα αλλά και η ασχήμα σε αυτή τη δομή του. Είναι φτιαγμένος για να στηρίζει λίγους, να ευνοεί συχνά την κακία και την εκμετάλλευση...
Ακόμα και η ζούγκλα μοιάζει πιο φιλήσυχη μπροστά στις δομές που έχουμε φτιάξει και επιμένουμε να ονομάζουμε ελευθερία καθαρά και μόνο από φόβο να γίνουμε πραγματικά ελεύθεροι!
Αξίζει όμως να ζήσουμε, και να δημιουργήσουμε τη δική μας εκδοχή ενός ονειρικού κόσμου!

Θλιβερό..

Τελικά καταλήγεις στο σημείο να ανακαλύπτεις πως μερικά άτομα στη ζωή σου συνεχίζουν να βρίσκονται εκεί όχι γιατί τους αγαπάς, αλλά γιατί πλέον έχουν γίνει τόσο μεγάλη συνήθειά σου που πλέον δεν μπορεί να κάνεις χώρια τους...
Είναι καλό;