αμ μπακ!

Ταραααααν!
Εμβατήρια και πορείες σε όλη την Ελλάδα για την πολυαναμενόμενη και ανατρεπτική επιστροφή μου στην κόλαση!
Σοβαρότερα,
Πέρασε μία μακρά περίοδος σιγής στην οποία έζησα πράγματα που πήγαν τη ζωή μου ένα βήμα μπρος (κοινώς μπήκα στο πανεπιστήμιο και το έχω δει όλο πολύ επικό).
Τώρα πια ζω στο κλινών άστυ. Βρίσκομαι ακόμα σε μία περίοδο προσαρμογής παρόλους τους ήδη 5 μήνες της εικονικής ανεξαρτησίας. Όπως όλοι το έχετε δει στη δική σας φοιτητική ζωή, η αρχή δεν είναι ακριβώς αυτό που περιμένατε. Ειδικά για εμάς που αναγκαζόμαστε να αλλάξουμε τόπο και να μένουμε, επί το πλείστον τουλάχιστον, μόνοι και να έχουμε όλη την ευθύνη της συντήρησης ενός σπιτιού (όχι απαραίτητα οικονομικής αλλά κυρίως υλικής) οι ξέφρενοι ρυθμοί των πάρτυ μετριάζονται από τις άπλυτες στοίβες πιάτων, τα πλυντήρια και τις σκούπες.
Το καλό σε όλα αυτά είναι ότι συνειδητοποιείς πόσο σημαντική είναι αυτή η εμπειρία για σένα, να ανοίξεις τους ορίζοντές σου, να πάρεις τον εαυτό σου περισσότερο στα χέρια σου και να δεις τη ζωή σου και τον κόσμο από μία άλλη οπτική!
Εν αναμονή και άλλων βαρύγδουπων αναρτήσεων,
Love & Peace!